Seria: Moja historia
Autor: Nada Al - Ahdal, Khadija Al - Salami
Stron: 176
Gatunek: Dokument, dramat, literatura faktu
Wydawnictwo: Amber
ISBN: 978-83-241-5740-2
Jak większość kobiet (mimo swoich bardziej lubianych gatunków literackich) sięgam także po literaturę faktu. Jak wiemy jest ona różna i porusza przeróżne tematy. Mnie głównie interesuje przemoc tak fizyczna jak psychiczna, choć od niedawna moje zainteresowania poszerzyły się o kulturę bliskiego wschodu tj. arabską i pochodną. Stąd też padł wybór na książkę pt. "Jedenastoletnia żona"
Nada ma jedenaście lat i mieszka z rodziną w wiosce w Jemenie. Jest oczkiem w głowie ojca i jak każde normalne dziecko chodzi do szkoły, bawi się i pomaga w domu. Ma plany by uczyć się jak najdłużej, by występować w telewizji - by śpiewać i tańczyć. Niestety pewnego dnia rodzice postanawiają wydać ją za mąż... Dla Nady to koniec wszystkiego, wszystkich planów i ogólnie życia. Jest załamana, bo zbyt dobrze pamięta jak jej zmuszona do zamążpójścia siostra podpaliła się, usiłując popełnić samobójstwo byle tylko tego uniknąć. Dziewczynka ma jednak silną wolę walki, plany i cele do których chce dążyć. Postanawia, więc uciec byle nie podzielić losów ciotki, która nieomal umarła katowana przez męża. Ucieka, więc do swojego wujka, który pomaga jej umieścić na YouToube filmik- apel oskarżający okrutną tradycję wydawana za mąż małych dziewczynek. Film przyciąga uwagę wielu osób w tym organizacji broniących praw człowieka. Co wywalczy mała dziewczynka?
"Jedenastoletnia żona" to niesamowita historia ukazująca walkę dziecka z tradycją jej plemienia (zresztą nie tylko). Szokująca i przyciągająca uwagę książka godna jest polecenia każdemu. I choć dla mnie zbyt cienka (a może to kwestia mojego uzależnienia od tak zwanych grubych "cegieł"?!) to polecam ją wszystkim razem i każdemu z osobna - nie tylko miłośnikom kultury wschodniej.
<Ocena: 8/10>
Kocham wszystkie książki z tej serii:)
OdpowiedzUsuńNie lubię historii, w których dzieje się dzieciom krzywda. Wiem, to trochę udawanie, że tematu nie ma. Ale tak bardzo źle znoszę takie tematy, że nie ma siły. Jednak uważam, że powinno się jak najwięcej pisać i mówić o przemocy wobec dzieci, zamiast zamiatać pod dywan i starać się zmieniać te wszystkie barbarzyńskie obyczaje. Czy książka zawiera drastyczne opisy? Czy gdy ją przeczytam rozchoruję się, czy mimo wszystko niesie też pozytywne treści?
OdpowiedzUsuńMyśli Potarganej.Pl muszę Ci powiedzieć, że ta książka to jedna z tych pozytywnych. Ukazuje jak dorosłe w swoim zachowaniu potrafi być dziecko. Jak rozsądnie podejmuje decyzje i jak potrafi walczyć o swoje dobre imię i godność :) polecam!!!
Usuń