czwartek, 22 września 2016

John Norris - "Mary McGrory. Pierwsza królowa dziennikarstwa"

Tytuł: Mary McGrory. Pierwsza królowa dziennikarstwa
Autor: John Norris

Stron: 304
Gatunek: literatura współczesna, biografia
Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece
ISBN: 978-83-651-7029-3

Ostatnio zdarza mi się wychodzić poza własne granice i słabości. Czytam nawet to czego rzekomo nie lubię czy też mnie nie interesuje. Co najciekawsze i co bardzo przypadło mi do gustu to fakt iż jak na razie się nie zawiodłam i wszystko co mam za sobą, a nie było regułą sprawia mi wiele radości, dostarcza niemało rozrywki i dostarczyło wiele ciekawych informacji. Co zachęciło mnie do sięgnięcia właśnie po tą pozycję? Na pewno nie fakt, że książka jest biografią. Dodatkowo nie okładka, która wydawała mi się taka nijaka. Czarno - białe zdjęcie z dodatkiem czerwonego tytułu nie zachęcało. Hasło: "Pierwsza królowa dziennikarstwa" też nie była w moim stylu, więc co? Fakt, że kobieta swoją karierę zaczynała jako... recenzentka książek! Wydało mi się to tak bliskie mojemu sercu, że musiałam poznać jej historię. Szczególnie, przyznaję iż nie znałam i nie kojarzyłam jej praktycznie w ogóle co po przeczytaniu tej pozycji uważam za wręcz niewiarygodne! 

Mary McGrory to kobieta o korzeniach irlandzko - niemieckich. Jednak od młodości utożsamiała się zdecydowanie z Irlandią. Karierę zaczynała jako recenzentka książek, ale pisała tak przewrotne, zabawne, a czasami ironiczne czy sarkastyczne teksty, że zwróciła na siebie uwagę redaktora naczelnego "The Washington Star". 1954 roku wysłał ją na przesłuchania McCarthy'ego. Jej relacje spowodowały, że nazwisko McGrory stało się sławne i rozpoznawalne. Od tego czasu nie powstrzymywała się przed komentarzami czy felietonami. Nie było szans by jakikolwiek skandal nie został okraszony jej komentarzem. Polityka stała się jej konikiem. Jeździła na kampanie prezydenckie, ale też spotykała się z najznamienitszymi postaciami na salonach - sama takie organizując. Jednak jej drugą stroną był fakt, że z całego serca i bez wahania poświęciła się wolontariatowi. Prawie rok w rok na cele charytatywne potrafiła przekazać 50 tysięcy dolarów, mało tego umiała namówić do tego innych znanych ludzi w tym Roberta i Johna Kennedych. To co zrobiła dla sierocińca Świętej Anny nie powinno być jej nigdy zapomniane. Potrafiła być "równą babką" - paliła jak smok i piła jak facet, umiała przebić się przez każdą ścianę, nie wahała się pisać tego co myśli. Byłą prowokatorką o liberalnych poglądach, otwarcie mówiła co o kim sądzi, ostra przeciwniczka wojny w Wietnamie, miała przyciągającą osobowość i atrakcyjny wygląd. Jednak jej życie prywatne było tajemnicą praktycznie dla każdego. Do końca życia bezdzietna panna - a wszystko to mimo miłości do dzieci i kulki romansów. Niczego się nie bała, dostała wiele nagród w tym Nagrodę Pulitzera w kategorii "Komentarz" czy John Chancellor Award Excellence in Journalism czyli nagroda za wybitne zasługi dla dziennikarstwa. Najsławniejsze jej słowa wypowiedziane w jednym z wywiadów to: "Nie potrafię inaczej, muszę widzieć, muszę słyszeć. Nie chcę by ktokolwiek patrzył i słuchał za mnie". Musiała być wszędzie, nie tolerowała przekazywania informacji. Jeśli czegoś nie widziała lub nie słyszała to tego nie komentowała. Kiedy zaś w 1998 roku odbierała nagrodę National Press Award powiedziała:  "Muszę wyznać, że zawsze było mi trochę szkoda ludzi, którzy nie pracują dla prasy". 

Wiele można się z tej pozycji dowiedzieć. Nie tylko o samej Mary, ale i o polityce czy sytuacji kobiet w jej czasach. Żyła długo i szczęśliwie - do końca dni pracując tak jak kochała. Zmarła mając 85 lat. Miała udar co zakończyło się problemami z porozumiewaniem - nie była w stanie pisać i mówić, a jednak to w tedy usłyszała chyba najmilsze słowa jakich mogła się spodziewać. W sierocińcu od pamiętnych czasów zajmowała się każdym dzieckiem, niejednemu pomogła uporać się z problemami. Jednym z takich dzieci był pewien chłopiec, któremu dzięki Mary udało się uporać z wadą wymowy. Gdy McGrory była w sierocińcu już po udarze chłopiec usiadł jej na kolanach, a do siostry zakonnej powiedział:

"Kiedy ja nie potrafiłem czytać i potrzebowałem pomocy, Mary Gloria miała dla mnie czas. Pomogła mi. Teraz Mary Gloria nie umie zbyt dobrze czytać i potrzebuje pomocy, więc ja jej czytam" *

* - Cytat z "Mary McGrory" John Norris - str 277

Książki nie da się szybko zapomnieć. Robi ogromne wrażenie i niesamowicie się cieszę, że zdecydowałam się po nią sięgnąć. Coś innego, coś niesamowitego, coś fascynującego. Przeczytaj nawet jeśli biografia, dziennikarstwo czy polityka to nie Twój świat. Moim nie jest ani jedno, a jednak pozycja była dla mnie balsamem dla duszy. Polecam!

<Ocena: 8/10>

Za udostępnienie egzemplarza do przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję wydawnictwu Wydawnictwo Kobiece

sobota, 17 września 2016

Thomas Engstrom - "Na zachód od wolności"

Tytuł: Na zachód od wolności
Cykl: Ludwig Licht (Tom 1 )
Autor: Thomas Engsatrom
Stron: 296
Gatunek: thriller, sensacja, kryminał, 
Wydawnictwo: Sonia Draga
ISBN: 978-83-7999-760-2

W ostatnim czasie jest to już, któraś z kolei książka łącząca w sobie klimaty kryminalne czy też sensacyjne z polityką. Muszę przyznać, że niektóre pozycje bardzo mi się podobały i wciągały mimo iż daleko mi do jej wielbienia. Co skłoniło mnie do przeczytania tej pozycji? Najbardziej chyba to, że autor jest szwedem. Ja kocham Skandynawów za wszelkie kryminały i thrillery szczególnie te z akcją u nich. Tu choć fabuła działa się poza nią liczyłam na podobną rozrywkę. Liczyłam, liczyłam i się przeliczyłam. Nie wiem tylko czy na swoich oczekiwaniach czy "talencie" autora...

Ludwig Licht to były oficer STASI. Aktualnie próbuje prowadzić dwie swoje knajpki, ale dla CIA robi też za kogoś w stylu "przynieś, wynieś, pozamiataj" tyle, że w wersji czarnej roboty. Ma problemy z alkoholem, jest alkoholikiem typu Epsilon czyli upija się okresowo. Jest samotnikiem, nie utrzymuje kontaktu z rodziną, a raczej jedynym synem, mieszka sam w zaniedbanym mieszkanku, jada w zasadzie byle co i byle gdzie. Jest wiecznie nieświeży i wymięty. Ale ma też swoje dobre strony, które mamy okazję tu zaobserwować - jest wręcz rewelacyjnym tajnym wywiadowcą. Będąc praktycznie spisanym na starty i dotykając dna dostaje zlecenie od CIA. Jakie? Wydaje się proste. Wystarczy odnaleźć i odeskortować kobietę, która ma informacje na temat potrójnego morderstwa obywateli Ameryki dokonanego w Marrakeszu i zadzwoniła z tym do Ambasady Stanów Zjednoczonych w Berlinie. Ale dobrze wiemy, że to co łatwe często jest takie w teorii tudzież papierku. I tak zarówno Licht jak i jego podopieczna wpadają w kłopoty. Jednak powodem tego jest fakt iż, że ukrywa ona więcej niż powiedziała i niż mogło by się wydawać.

To co spodobało mi się w tej książce najbardziej to sensacyjna strona, ta polityczna niestety mnie zawiodła albo po prostu nie była w moim typie. Chociaż wykorzystanie wątku podobnego do WikiLeaks czyli wycieku danych było zabiegiem na prawdę ciekawym. Na plus dla mnie jest opis Berlina tak sprzed Muru Berlińskiego jak po jego upadku. Niestety całość mnie nie zachwyciła. Styl autora zdecydowanie mnie nie wciągał i nie porywał. I choć momentami można mieć na twarzy uśmiech to zdecydowanie nie tego spodziewałam się po książce z gatunku kryminału czy sensacji. Zabrakło mi tego czegoś - jakiejś iskry czy euforii. Nie dostałam tego, ale jeśli lubicie książki społeczno-szpiegowskie to powinniście być zadowoleni. Ja nie dostałam tego co oczekiwałam, nie był to mój świat, ale skoro ma być seria, a ja zaczęłam to nie odpuszczę. Może z następną pozycją będzie lepiej?

Ocena: 7/10


Za udostępnienie egzemplarza do przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję wydawnictwu Sonia Draga

wtorek, 13 września 2016

Anna Borecka - "Alpinistka na autostopie. Tom 1. Przez Karpaty na Ararat"

Tytuł: Alpinistka na autostopie. Tom 1. Przez Karpaty na Ararat 
Cykl: Alpinistka na autostopie ( Tom 1 )
Autor: Anna Borecka

Stron: 256
Gatunek: podróżnicza, literatura polska
Wydawnictwo: Bernardinum
ISBN: 978-83-77823-544-6

Już jako dziecko kochałam programy przyrodnicze i podróżnicze. Dawały mi okno na nowy nieznany wcześniej świat. Gdy zaczęłam czytać filmy pozostały, ale książki wzięły górę i tak zostało do dziś. Może dlatego, że sama nie bardzo mam jak ruszyć w niektóre cudowne zakątki świata, a gdy robi się to palcem po mapie to nie wiele da się zobaczyć. Więc dlaczego nie albumy ze zdjęciami i opisami? Czemu nie pozycje z przeżyciami tak dobrymi jak i gorszymi tych, którzy mogli i zobaczyli co chcieli? Jeśli chodzi zaś o zdobywanie szczytów i alpinizm to jest to moja pierwsza z nimi przygoda.

Anna Borecka jest wdową - swoją największą miłość czyli męża straciła właśnie w górach. Nie minęło jednak wiele czasu jak pokonując swój strach i pewnego rodzaju gniew na naturę, że zabrała to co w jej życiu było najważniejsze zaczęła próbować sił we wspinaczkach. Gdy to najważniejsze "szkolenie" ma za sobą postanawia coś zmienić i tym razem w podróż rusza nie z grupą, a sama. W dodatku by zaoszczędzić porywa się na podróż autostopami tam gdzie jest jej to pisane. Książką jest czymś na kształt relacji na żywo, gdyż autorka postanawia pisać ją w czasie teraźniejszym. Zdobyła takie szczyty jak: Ukraina - Howerla, w Rumunia- Moldoveanu, w Bułgaria - Musala oraz Turcja - Wielki Ararat To co nam przy tym funduje po przez opisy jest na prawdę ciekawe choć nie jestem pewna czy wszystko chciała bym przeżyć. Z tych mniej ciekawych to otrzymanie kilkukrotnej propozycji małżeństwa czy przeżycie ataku małolatów rządnych pieniędzy. Z tych o których mogła bym pomarzyć to zobaczenie Widma Brockenu czy miejsca w drodze na Ararat gdzie dzięki śniegowi można zobaczyć gwizdy nie tylko na niebie, ale i na ziemi!

"- Patrz! Wskazuje mi ręką czarną, rozległą wyżynę. Staję obok i z wrażenia otwieram usta. - Gwiazdy na ziemi! - wołam. - Patrz! strzela palcem w niebo. - I gwiazdy na niebie! Mm... Jak cudnie! (...) - Patrz! spada gwiazda! - woła Przewodnik. Ararat! Wypowiadam w myśli życzenie. To najpiękniejszy górski dom, w jakim kiedykolwiek byłam. Hotel Wielogwiazdkowy!"*

Książka sama w sobie nie zawiera elementów od których ścierpnie nam skóra czy zjeży się włos na głowie. Na szczęście aż takich przygód Anna nie doświadczyła. Ale całość jest jak najbardziej ciekawa. Tyle tylko, że są rzeczy, które niestety bardzo mnie rozczarowały i złościły podczas czytania. Są to niektóre rozmyślania oraz wpisy zawierające nucenia autorki. Niestety, ale są to rzeczy dla mnie zbędne i wręcz irytujące. Bardzo wybijają mnie z rytmu czytania i niszczą te pozytywne wrażenia jakich można doświadczyć pod czas czytania "Alpinistki...". Komu polecam pozycję? Miłośnikom górskich wspinaczek, fanom felietonów do których momentami bardzo blisko książce oraz fanom literatury podróżniczej. 

* - Cytat z "Alpinistka na autostopie. Tom 1. Przez Karpaty na Ararat" Anna Borecka - str. 172

<Ocena: 6/10>

Za udostępnienie egzemplarza do przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję wydawnictwu Bernardinum

niedziela, 11 września 2016

Anna McPartlin - "Gdzieś tam w szczęśliwym miejscu"

Tytuł: Gdzieś tam w szczęśliwym miejscu
Autor: Anna McPartlin
Stron: 400
Gatunek: dramat, obyczaj, literatura współczesna,
Wydawnictwo: HarperCollins Polska
ISBN 978-83-276-2071-2

Annę McPartlin, a raczej jej pierwszą książkę miałam już okazję poznać jakiś czas temu. Pod czas jej czytania przeżyłam chwile radości i dramatu. Doświadczyłam łez szczęścia i smutku. Dlatego bez wahania sięgnęłam po "Gdzieś tam...", bo w głębi serca czułam, że się nie zawiodę i autorka spełni moje oczekiwania. Jak na razie obie jej książki poruszają poważne tematy - zastanawiam się czy pojawi się kolejna i czy też będzie skrywała jakieś tragedie i dramaty. Poczekamy to zobaczymy, a na razie wróćmy i zobaczmy co kryje się w tej książce...

Masie to młoda kobieta, która ma za sobą związek z katem.Jej pierwsze dziecko jest owocem gwałtu, a ona odchodzi od męża w chwili, gdy prawie umiera od urazu głowy jaki u niej spowodował, a synowi, który stanął w jej obronie ojciec łamie rękę. Poznajemy ją w momencie, gdy wygłasza swój pierwszy w życiu wykład. Niestety nie jest on taki zwykły, a już na pewno nie jest przyjemny. Kobieta opowiada jak dwadzieścia lat temu w 1995 roku w noworoczną niedzielę straciła swojego ukochanego syna. Piętnastoletni wówczas Jeremy zginął choć miał przed sobą całe życie. Zginął, bo nie było mu pisane być sobą. Zamknięty w sobie, skryty i wręcz panicznie bojący się iż wyda się to, że nie jest "normalny". Gdy ulega i się otwiera dochodzi do wypadku...

"Śmierć mojego syna była straszliwym wypadkiem, ale do tego wypadku doprowadziło wielu ludzi. Ludzi takich jak ja albo niektórzy z was. (...) Ludzi, którzy współczują homoseksualistom strasznego życia - ale to straszne życie wynika właśnie z tego, że ktoś im współczuje. (...) Nikt nie powinien czuć się obywatelem drugiej kategorii ze względu na płeć czy orientację seksualną"*

Historia, którą pokazuje nam McPartlin poprzez Masie Bean nie jest ani przyjemna ani radosna. Ma w sobie wiele bólu, a z każdą stroną jest go więcej. Dobrze wiemy, że ból nie mija. Może zelżeć, ale jego cień będzie zawsze gdzieś wokół nas. Podejrzewam, że autorka jako osoba, która ma za sobą związek z tyranem i również straciła syna włożyła w tę historię wiele serca i ducha. I choć w porównaniu z "Ostatnimi dniami Królika" ta książka wydaje mi się trochę słabsza to nigdy nie zrezygnuję z czytania jej pozycji. Zgłębiając obie powieści odczujemy wiele emocji, a ja osobiście bardzo to doceniam. Ciekawe w tej książce jest to, że historia opowiadana jest oczami różnych osób. Jeremy'ego, który ukazuje nam swoje problemy, rozterki i przeżycia, Masie - matki przerażonej zaginięciem syna, Valerie - młodszej siostry, która czuje się winna i Bridie - babci, która cierpi na demencji. Daje to na prawdę niesamowity efekt. Zachęcam do przeczytania nie tylko płeć żeńską, ale i męską - warto!

* - "Gdzieś tam w szczęśliwym miejscu" Anna McPartlin - str. 396


<Ocena: 8/10>

Za udostępnienie egzemplarza do przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję wydawnictwu HarperCollins Polska

sobota, 10 września 2016

Małgorzata Kużmińska, Michał Kuźmiński - "Śleboda"

Tytuł: Śleboda 
Cykl: Anna Serafin, Sebastian Strzygoń (Tom 1)
Seria: Ślady zbrodni
Autor: Małgorzata Kuźmińska, Michał Kuźmiński
Stron: 336
Gatunek: thriller, sensacja, kryminał, literatura polska
Wydawnictwo: Publicat Wydawnictwo Dolnośląskie
ISBN: 978-83-271-5270-1

Jedna z niewielu książek, które mimo cyklu czytałam nie po kolei. Jednak już pierwsza, a raczej druga część patrząc na tomy na prawdę mnie zaintrygowała. Odniosłam wrażenie, że Małgorzata i Michał w pewnym sensie stworzyli bohaterów na swoją podobiznę. Jest kilka kwestii, które bardzo spodobały mi się w ich książkach, ale do tego później. Co przekonało mnie do czytania literatury polskiej, którą zazwyczaj omijam szerokim łukiem? Dobre opinie, które znalazłam, opis książki oraz ostatnio często podejmowane przeze mnie ryzyko zawodowe. Nudno jest nie łamać własnych zasad.

Anna Serafin jest młodą panią doktor antropologii. Postanawia spędzić wakacje inaczej niż do tej pory, więc odzywa się do dawno nie widzianej kuzynki. Tak udaje jej się jechać do podhalańskiej wsi Murzasichle by zastanowić się nad tym co robi, a co chciała by robić oraz odpocząć. Niestety nie jest jej to pisane. Już na samym początku podczas wycieczki w Dolinę Suchej Wody nic nie układa się jak należy. Schodząc ze szlaku turystycznego za potrzebą czuje odór, a idąc w jego stronę czuje, że nie plany wakacyjne legną w gruzach. Gdy za sprawą zapachu trafia na zmasakrowane zwłoki nie potrafi ani o tym zapomnieć ani nie zacząć grzebać i myśleć co się stało. Tak znane wszystkim pytanie: "Dlaczego?" nawet jej nie daje spokoju. A gdy przypadkiem zdradza niewielką część tego co jej się spotkało na portalu Facebook jest już tylko gorzej. Wpada w jeszcze większe tarapaty, bo na miejsce ściąga upartego, bezkompromisowego i bezczelnego dziennikarza Sebastiana Strzygonia. Mało tego okazuje się, że jedne zwłoki to za mało nawet na górską wieś. Duet jaki tworzą Anka i Seba stara się dociec co się dzieje i jaki jest powód morderstw. Niestety im więcej pytań mają i chcą zadać tym na większy mur milczenia trafiają wśród mieszkańców.

Macie wrażenie, że opowiedziałam wam całą historię? Uwierzcie mi, że nie. To malutki kamyk w górskiej lawinie. To co dają nam w tej pozycji Kuźmińscy jest niesamowite. Dynamika akcji, co rusz to nowe zagadki, mylne tropy, nowi podejrzani... Nawet ja, miłośniczka intryg i kryminałów się zgubiłam w pewnym momencie. To co podoba mi się w twórczości Małgorzaty i Michała to umiejętne łączenie języka codziennego z gwarą góralską w tym wypadku, a ze śląską w przypadku drugiego tomu czyli "Pionka". Na prawdę roi to wrażenie. Następna sprawa to bohaterowie. Jest kilku, którzy przyciągają uwagę, a każdy z nich ma swój charakter i nie jest "płaski" tylko realny. Jednak to co w pewien sposób mnie zauroczyło to pokazanie pracy dziennikarza bez mydlenia oczy. Pięknie przedstawiony fakt, że nie jeden z nich dla zdobycia informacji zrobi wiele, a raczej wszystko... Dla mnie książką jak najbardziej do polecenia wszystkim miłośnikom kryminałów czy thrillerów, ale tych co lubią trochę krwi, bo jest jej tu miejscami trochę więcej niż by wypadało. Całość z rodzaju, który a pewno nie ucieknie z głowy zaraz po odłożeniu książki. 

<Ocena 10/10>

Za udostępnienie egzemplarza do przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję wydawnictwu Publicat Wydawnictwo Dolnośląskie

piątek, 9 września 2016

Emery Lord - "Miłość nas zderzyła"

Tytuł: Miłość nas zderzyła
Autor: Emery Lord
Stron: 319
Gatunek: Młodzieżowa, romans, obyczaj, dramat
Wydawnictwo: Amber
ISBN: 978-83-2415-901-7

Literatura młodzieżowa ostatnio stała się jedną z częściej przeze mnie czytanych. W tym gatunku cenię sobie wiele rzeczy, ale przede wszystkim to iż nie są płytkie, mają przesłanie i lubią grać na ludzkich emocjach. Oczywiście zdarzają się przypadki, gdy nie znajdę tego wszystkiego w pozycji, ale w efekcie końcowym i tak zazwyczaj wrażenia są na plus. Ostatnio modne okazało się wykorzystywanie w książkach choroby jako pewnego rodzaju wątku przewodniego. Tu również go wykorzystano. Ona, on i choroba - na szczęście nie nowotwór. Tu pojawia się dwubiegunowość. Choroba łącząca depresję i epizody maniakalne. 

Vivi i Jonah. Oboje mają po siedemnaście lat. We dwoje zmagają się ze swoimi problemami. Ona jest piękna i taka się czuje, pragnie radości i wolności, ale walczy i zmaga się z chorobą. Zmaga się z  własnymi nastrojami i emocjami. Tyle, że to ukrywa. Nie chce by ktokolwiek prócz mamy wiedział, że choruje, a już na pewno na co. On jest przystojny i równie samotny jak nieszczęśliwy. Od śmierci ojca ma na głowie zbyt wiele. Opieka nad młodszym rodzeństwem, obowiązki związane z  matką cierpiącą na poważną depresję i praca w restauracji. Zrezygnował praktycznie z życia prywatnego na rzecz samych obowiązków. Jednak życie obojga zmienia się gdy ich drogi się krzyżują. Jonah nie jest już samotny, uśmiecha się, odzyskuje radość życia - jest zakochany. Tylko, że praktycznie nic nie wie o dziewczynie, którą pokochał. A z Vivi nie wszystko jest proste i jasne. Ona sama nie umie poradzić sobie sama ze sobą. Problemem jest fakt, że nie chce niczyjej pomocy, nie umie się otworzyć by powiedzieć nawet ukochanemu, że cierpi i choruje, a mało tego odstawia leki... 

Do czego doprowadzi stan zdrowia i zachowanie Vivi? Czy Jonah zauważy, że coś jest nie tak? Czy jego miłość wystarczy by Viv poczuła się pewna, ale i kochana? Co zmieni się w życiu młodych ludzi? 

Wiele pytań, wiele możliwości, wiele myśli... Autorka postawiła na ciekawy motyw choroby jakże innej od popularnego ostatnio raka. Na prawdę dobrze poradziła sobie z historią i wpleceniem do niej objawów i skutków ChAD. Osobiście podzieliła bym pozycję na dwa przeplatające się etapy. Przy jednych zdarzało mi się nudzić i prawie spać, te drugie zaś były ekscytujące i wciągające. Na plus jest to, że mijały się na tyle płynnie, że chęć oderwania się od lektury była zbyt mała by to robić. Ciekawym choć średnio przeze mnie lubianym zabiegiem jaki wykorzystała Emery to otwarte zakończenie. Każdy może je sobie wymyślić po swojemu. Kto chce będzie miał happy end, a kto nie to zdecyduje się na coś całkiem innego. Nie przepadam za tym, bo nigdy nie wiem na co się zdecydować. Szczególnie, gdy historia daje możliwość wymyślania nieskończoną ilość zakończeń, a każde ma w sobie coś sensownego. Styl Lord jest lekki i przyjemny. Wciąga, przyciąga i robi dobre wrażenie choć daleko jej do wyższej półki. Dla mnie to pierwsze, ale raczej nie ostatnie spotkanie z Emery. Nie wiem czy każda jej książka, ale na pewno ta nakłania do refleksji. Polecam!

<Ocena: 7/10>

Za udostępnienie egzemplarza do przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję wydawnictwu Amber

wtorek, 6 września 2016

Drew Chapman - "Ascendent"

Tytuł: Ascendent
Cykl: Garrett Rielly ( Tom 1)
Autor: Drew Chapman
Stron: 494
Gatunek: thriller, sensacja, kryminał, 
Wydawnictwo: Czarna Owca
ISBN: 978-83-8015-142-0

Thriller, kryminał czy sensacja towarzyszy mi już od dawna. To gatunki, które czytam i nie trzeba mnie do nich zachęcać. Tyle, że odważyłam się na połączenie ich z polityką, a tego jeszcze nie robiłam. Długo zastanawiałam się czy książka przypadnie mi do gustu i będzie strzałem w dziesiątkę jeśli chodzi o mój gust. Jednak ostatnio coraz częściej wychodzę poza własne granice i jakoś źle na tym nie wychodzę - wręcz przeciwnie. 

Dwudziestokilkuletni Garrett Rielly to nie tylko młody mężczyzna, który chce coś w życiu osiągnąć. To przede wszystkim genialny analityk dla którego liczby nie mają tajemnic. Jest gwiazdą z Wall Street. Pracuje w firmie Jenkins & Altshuler i wiedzie mu się zdecydowanie dobrze. Tyle, że chłopak ma tendencję to wpadania w kłopoty, a jego umiejętności wychwytywania w liczbach schematów, których nie zauważy normalny śmiertelnik zdecydowanie mu w tym pomagają. Gdy dzięki swojej analizie odkrywa po kodach CUSIP, że gdzieś na Bliskim Wschodzie zostają hurtowo wyprzedane obligacje zakupione dwanaście lat temu na jednej aukcji pakuje się w największe tarapaty w swoim życiu. Wojsko USA planuje wykorzystać nie tyle Garretta co jego umiejętności i postawić go na czele tajnego wywiadu. Jego obowiązkiem staje się poprowadzenie ukrytej i bezkrwawej wojny. Jak na XXI wiek przystało obie strony zaatakuję nie bronią, a wirusami komputerowymi. Ich sprzymierzeńcem będą mass media oraz giełda.
Do czego doprowadzą tajemne porachunki między państwami? Czy Rielly jest świadomy tego w co się w plątał? 

Na okładce książki widzimy napis:

"Liczby nie kłamią. Rządy - tak"

Myślę, że warto by każdy z nas zadał sobie pytanie czy te słowa są prawdziwe...
A wracając do książki to muszę przyznać, że wciągnęła mnie praktycznie od pierwszych stron. Czyta się przyjemnie, akcja jest dynamiczna, a jak dodamy do tego fakt, że jest to debiut to już w ogóle zasługuje na pochwałę. Zdecydowanie czekam na dalszy ciąg przygód Garretta. Książka jest idealna dla osób uwielbiających intrygi - jest tego pod dostatkiem. Jednak pozycję polecam nie tylko im, ale też osobom, które zaczynają przygodę z sensacją, bo jest zdecydowanie mało krwawa.

<Ocena: 7/10>

Za udostępnienie egzemplarza do przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję portalowi Kostnica

poniedziałek, 5 września 2016

Lucy Gordon, India Grey - "Spacer po Wenecji"

Tytuł: Spacer po Wenecji: Szklane serce z Wenecji. Karnawał w Wenecji. Premiera w Wenecji.
Autor: Lucy Gordon, India Grey
Stron: 447
Gatunek: romans, literatura kobieca, literatura obyczajowa, literatura współczesna,
Wydawnictwo: HarperCollins Polska
ISBN: 978-83-276-2162-7


To już moje drugie spotkanie ze zbiorem trzech historii w jednej wydanej przez Harper. Polubiłam je za przeniesienie mnie do świata pełnego miłości, zrozumienia i magii. Choć jest to coś całkiem innego od tego co czytuję na co dzień to zdecydowanie przypadło mi do gustu. Miło jak na kobietę przystało zanurzyć się w literaturze do tego adekwatnej. I choć dalej nie jest to coś co kocham to coraz chętniej. I choć zauważyłam, że większe wrażenie wywiera na mnie ten gatunek w wersji młodzieżowej to i tak nie mówię nie. 


"Szklane serce z Wenecji" Lucy Gordon
Helena - znana modelka - mimo iż bardzo młoda przyjeżdża do Wenecji jako wdowa. Musi dopełnić formalności spadkowych, gdyż po swoim mężu odziedziczyła fabrykę szkła. Za jego życia zostaje poinformowana przez Antonia, że jego kuzyn ambitny Salvatore będzie chciał ją odkupić. Kobieta wie, więc ile warta jest fabryka. Tyle, że jej na pieniądzach nie zależy, a on zrobi wszystko by odkupić fabrykę, nawet podstępem. Między kobietą, a mężczyzną dochodzi do systematycznych bitew, które zwyciężają na zmianę. Pytanie kto wygra wojnę i jak ona się skończy...

"Karnawał w Wenecji" Lucy Gordon
Nawet w Wenecji pogoda potrafi się popsuć. Właśnie w trakcie jednego z deszczowych i burzowych wieczorów Pietro wyglądając przez okno zauważa zmarzniętą i przemoczoną kobietę. Postanawia zabrać ją do domu. Ruth opowiada mu swoją historię, a on mało myśląc proponuje jej swoje towarzystwo i pomoc. Chce zrobić wszystko by młoda kobieta odzyskała pamięć, a przynajmniej jak najwięcej jej fragmentów. Tylko czy wszystko co pamięta i kojarzy jest takie jak się wydaje? Czy Gino, którego niegdyś kochała okaże się tym za kogo go ma? Ani Pietro ani Ruth nie domyślają się jak wiele dla siebie znaczą, że ani przeszłość, ani teraźniejszość nie zmienią tego co dla nich będzie przyszłością. Czują, że oboje potrzebują swojego towarzystwa, pomocy i wsparcia, ale czy tylko? 

"Premiera w Wenecji" India Grey
Sarah poznajemy podczas wieczoru panieńskiego jej przybranej siostry. To tam w knajpie całuje ją nieznajomy, o którym nie jest w stanie zapomnieć, gdyż sama akurat rozstała się z kilkuletnim partnerem i ojcem jej córeczki. Jak ogromne jest jej zdziwienie, gdy trzy tygodnie później będąc we Włoszech i myśląc o przygotowaniach do ślubu siostry ich dom zostaje zalany podczas ulewy, a ona wraz z matką i resztą trafia do domu Lorenza - nieznajomego z pubu. Okazuje się, że jest to znany reżyser filmowy, który od lat chce zekranizować powieść jej ojca. Prawa do niej należą do Sarah, a ona nie chce się zgodzić na ich udostępnienie. Cavalleri zrobi wszystko by je zdobyć, a jest to o tyle przyjemna misja, że Sarah coraz bardziej zapada mu nie tylko w głowie, ale i sercu...

Trzy krótkie i lekkie opowiadania. Każda przedstawia inną historię, a to co je łączy to miłość i Wenecja. Idealna pozycja na jesienne wieczory, które nadchodzą. Można poczuć ciepło bez siedzenia przy kominku. Może moja opinia nie do końca odzwierciedla zauroczenia pozycją, ale to dlatego, że do fanki literatury kobiecej mi daleko. Może z czasem polubię ją na tyle, by oceny były jeszcze wyższe. Ale wam drogie panie polecam z ręką na sercu - jeśli cenicie literaturę obyczajową i romans to jest to pozycja idealna dla was!


<Ocena: 7/10>

Za udostępnienie egzemplarza do przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję wydawnictwu HarperCollins Polska

Graham Masterton - "Rytuał"

Tytuł: Rytuał
Autor: Graham Masterton
Stron: 376
Gatunek: Thriller, groza, horror
Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis
ISBN: 978-83-8062-006-3

Graham Masterton towarzyszy mi już od dawna. W moim życiu zajmował główne miejsce jeśli chodzi o grozę - to on zaraz po młodzieżowych książkach Hichcocka wprowadził mnie w ten poważniejszy strach, makabrę i koszmar. Mam za sobą niejedną jego książkę i niektóre były na prawdę wciągające i ciekawe. Ostatnio jednak minęło sporo czasu od czytania jakiejkolwiek jego pozycji czy ogólnie grozy. A ponieważ serce za nią zatęskniło to sięgnęłam po dawno zapomniany gatunek horroru i oczywiście postawiłam na Grahama.

Charlie jest inspektorem restauracyjnym. Jeździ po Stanach oceniając restauracje, ale też hotele. Tym razem w podróż zabiera swojego nastoletniego syna Martina, z którym po rozwodzie z jego matką nie utrzymywał zbyt bliskich i zażyłych kontaktów. Mają spędzić ze sobą dwa tygodnie. Będąc w trasie i wchodząc do jednej z restauracji w Allen's Corners dowiaduje się o innej - "Le Reposoir". Wszystko było by w porządku - następny cel na liście McLean'a. Problemem okazuje się jednak dostanie do tego miejsca. Bez rekomendacji oraz umówienia się z właścicielem panem Musette'm, nie ma na to szans. Charlie jednak chce dopiąć swego i robi wszystko by wejść do tego mrocznego i gotyckiego budynku, który z każdej strony otoczony jest płotem. Następną przeszkodą jest fakt iż mieszkańcy miasteczka nie chcą rozmawiać o Reposoir i tego kto w ogóle ma tam wstęp. W tym samym czasie McLean kilkukrotnie widzi zakapturzonego karła, który rozmawiał z Martinem. Nastolatek jednak wypiera się tego, a nie długo potem znika. Charlie czuje, że ma to związek z tajemniczą restauracją i że to właśnie tam powinien szukać syna. Gdy udaje mu się dostać do budynku, porozmawiać z Musette'em i dowiedzieć co kryją mury i po co im Martin jest zarówno zszokowany jak i przerażony. 

Mówi się, że: "Ciekawość to pierwszy stopień do piekła". Książka Mastertona idealnie nam to ukazuje. Gdyby nie upór Charliego wszystko mogło by potoczyć się inaczej. Ale, że do czynienia mamy z horrorem (dla mnie bardziej thrillerem) to musiało coś pójść nie tak jak trzeba. Historia w moim mniemaniu zapowiadała się ciekawie - przynajmniej z opisu na okładce. Niestety, gdy zaczęłam czytać nie było już tak kolorowo, ciekawie i przerażająco. Dobrze, że końcówka wynagrodziła mi całość. Trzeba jednak zaznaczyć jedno - nie jest to pozycja dla ludzi o słabych nerwach i jeszcze słabszych żołądkach! Osobiście czytałam wiele książek Grahama, niektóre na prawdę świetne, ale ta się do nich nie zalicza. zdecydowanie jedna z gorszych jak dla mnie. Nie zmieni to jednak faktu, że dalej będę jego fanką i śmiało będę sięgać po jego pozycje.

<Ocena: 5/10>


Za udostępnienie egzemplarza do przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję wydawnictwu Rebis

niedziela, 4 września 2016

Guy Lawson - "Rekiny wojny. Jak trzech kolesi z Miami Beach stało się najbardziej niezwykłymi przemytnikami broni w dziejach"

Tytuł: Rekiny wojny. Jak trzech kolesi z Miami Beach stało się najbardziej niezwykłymi przemytnikami broni w dziejach
Autor: Guy Lawson
Stron: 336
Gatunek: biografia, reportaż, wojenna, na faktach
Wydawnictwo: Znak Literanova
ISBN: 978-83-240-3642-4


Choć jestem dziewczyną to cenię sobie książki z bronią, krwią czy przemocą w roli głównej. Tak jakoś mam, że to właśnie to przyciąga mnie najbardziej. Tak też było i w tym wypadku. Wojna to nie koniecznie coś co kocham, ale już broń w pewien sposób tak. A, że o handlu bronią jeszcze okazji czytać nie miałam to nie zastanawiałam się zbyt długo. Raz, że mogłam poznać świat, którego jeszcze nie znam, a dwa można było to zrobić w ciekawy sposób. Tak, więc usiadłam z książką w rękach i...

Efraim Diveroli  David Packouz  i Alex Podrizki - trzech dwudziestokilkuletnich przyjaciół nie tyle od kielicha co od skręta. Praktycznie każdy dzień zaczynali od wypalenia swojej porcji by móc jako tako funkcjonować w świecie realny. Tyle, że Diveroli prócz imprezowania, picia i ćpania zapragnął też stać się bogatym. I tak pewnego dnia zaczął kombinować. Dzień po dniu, krok po kroku coraz bliżej celu. Udało mu się założyć firmę handlującą bronią i zaczął zdobywać coraz poważniejsze kontrakty z Pentagonem dzięki stronie FedBizzOpps (Federla Business Opportunities). Jako, że zleceń było coraz więcej to wciągnął w to wszystko Packouza. I tak w duecie w pewnym momencie wygrali kontakt na 300 mln dolarów na dostawę broni dla amerykańskich żołnierzy walczących w Afganistanie. Tyle, że żeby zarobić jak najwięcej to zakupili oni tanią i zardzewiałą chińską amunicję. Tu zjawia się trzeci z bohaterów zamieszania czyli Podrizki. Co ciekawe gdyby byli dokładniejsi, ostrożniejsi i nie wkurzyli po drodze aż tylu osób to było ogromne prawdopodobieństwo, że nigdy byśmy o tych mężczyznach nie usłyszeli. 

Pewnie niejedna czy niejeden z nas lubi oceniać. Podejrzewam, że nie tylko ja myślę sobie, że trzeba mieć coś w głowie by wygrać przetarg na 300 mln dolarów, ale też tego nie mieć by dać się złapać dzięki zbyt długiego języka po "zielu". Mówimy sobie - kretyni, głupcy, idioci... Ale oni byli młodzi, a młodość musi swoje grzechy odhaczyć i przeżyć, musi się wyszaleć. Co jednak powiedzieć i jak ocenić kogoś kto taką kasę przebimbał? I tu pojawia się problem, bo nie wypada sypać epitetami pod adresem... Działu Zamówień Publicznych Pentagonu. Nikt nie sprawdził, nie popytał. Czy to znaczy, że dla nich to "tylko" 300 mln "zielonych"? Nie wiadomo. Całą historia jest tak śmieszna i  nierealna, że ciężko przyjąć do wiadomości, że jest prawdziwa. A jednak - w dzisiejszych czasach dzięki komputerom można praktycznie wszystko. Jest to w równym stopniu śmieszne co tragiczne, a dzięki takim książkom możemy sobie to uświadomić. Choć momentami pozycja była dla mnie dość ciężka i się gubiłam to jednak całość zrobiła bardzo pozytywne wrażenie. Na pewno zachęcam do przeczytania, bo warto i nie przeszkadza w tym fakt, że książka momentami idzie z górki, a momentami pod górkę. Warto. Ja przeczytałam i nie żałuję!

<Ocena 8/10>


Za udostępnienie egzemplarza do przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję wydawnictwu Znak Literanova